Mawa Madui (15)

Olih: Ketut Sugiartha

Sumber: id.pinterest.com

Suryané suba ngeséng kauh. Jelanan ruang tamu maagagan. Putu macelep ka natah umahé adéng-adéng. Ada tamiu uli dija ya? Kéto ia matakon di kenehné tatkala kupingné ningeh ada anak ngorta ramé jumahan. Mara telung tindakan ia majalan sagét Bu Anés nengok uli jelanané.

“Nah, ené ya,” kéto abetné mara nepukin Putu. “Putu antianga uli tuni.”

“Nyén ngantiang, Bu?”

“Mai delokin padidi.”

Putu maplengek napetang tamiu ané ngantiang. Makejang ané pada negak di ruang tamu nguratiang patekan déwékné. Ditu ada Duarsa, bapané, Putu Darsana, paman lan kurenané.

“Mai malu, Tu,” Pak Anés ngaukin. “Ené kulawargan Putu suba mekelo ngantiang.”

Putu tusing pesu munyi kanti suba negak di kursiné. Saka besik uratianga ané pada teka. Engsek kenehné nak ngudiang pada teka ramé-ramé.

“Bapa nyelap teka mai magpagin Putu,” bapané lantas ngaraos.

Magpagin? Tusing kapineh baana tekén Putu nguda dadi ia pagpagina? Ada apa sujatiné? Yén bapané nganggap suba tusing perlu ngukum déwékné nguda tusing ja ngirim surat dogén ngorahin ia mulih, apang tusing liu nelahang prabéa.

“Pak Dé ngidih pelih tekén Putu mapan bas sanget nglémekin Putu dugas ento,” pamanné nimpalin. “Sing ada nyén keneh Pak Dé nyakitin keneh Putu. Sasukat Putu magedi keneh Pak Dé setata nyapnyap.”

“Adin Putuné masi marasa kélangan,” Bu Man matempung.

Buka kaiis kenehné Putu nepukin Darsana macécéh paningalané di samping méméné. Nadaksara Putu inget masi tekén André. Tusing nyén André patuh marasa kélangan yén ia magedi uli umahné?

“Eda nyén gedeg,” Duarsa ngaraos. “Cang ané ngajak kulawargan Putuné pada teka mai. Putu sinah nawang cang tusing ja lakar ngaé ané sing beneh.”

“Cang nawang,” Putu masaut bawak.

“Ada ané perlu tekedang cang tekén Putu,” buin Duarsa ngaraos. “Timpal-timpalé di désa suba pada igum lakar ngidupang buin sekaa séndratariné. Nanging yén sing ada Putu sing ja lakar maunduk. Makejang timpalé ngaptiang Putu mulih.” 

Putu mendep. Ngembeng yéh paningalané ningeh munyin Duarsa. Marasa angayubagia ia mapan timpal-timpalné nu inget tekén paukudané. Ia percaya yéning tumpal-timpalné tusing ja nyelselin déwékné ané suba makada benyah sekaa séndratariné.

“Mapan Bapa ané makrana Putu magedi uli jumah, mapasahan ajak timpal-timpal Putu,” bapané ngimbuhin, “Bapa majanji tekén timpal-timpal Putu lakar ngajak Putu mulih.”

Putu nu mendep. Buka suba takeha uli malu, bapané sinah opeta tekén kramané. Wibawané pinaka kelian adat sinah buka suba macolék pamor. Makita ia nyempulungin bapané sakéwala ia tusing dadi ati. Amunkén ja pelihné rerama tusing ja nyandang sangetang. Ia marasa tekén déwékné dadi pianak. Ia ada di guminé ulian bapané. Pinaka pianak utang tekén bapané tusing ja lakar kabayah aidupan.

“Yén Bapa kanti mulih matalang, eda suba Bapa anggona rerama buin,” bapané sanget mapangidih tekén Putu apang nyak ja mulih.

Tlektekanga muan bapané ajahan. Mara tangeh ia yéning reramané ngenah tuaan tekén ané pinehina. Uban di sirahné ngancan liu. Sinah liu sajan pikobet ané arepina durinan ené.

“Putu lakar mulih,” pamuputné ia masaut sambilanga mautsaha nambakin yéh paningalan ané nagih ngetél. “Kéwala baang Putu galah, nu ada ané perlu pragatang Putu.”

“Pak Dé suba nawang. Pak Anés suba nyatua ibusan,” Pamanné masaut. “Pragatang malu gaéné. Yadiastun Putu sing nyak mulih ka umah Pak Dé tusing ja kénkén.”

“Nguda Pak Dé ngomong kéto?”

“Nyén nawang Putu tondén nyidaang ngensapang solah Pak Dé ané  suba liwat. Nanging Pak Dé percaya Putu pasti lakar nawang nguda dadi Pak Dé melid buka kéto. Pak Dé ngidih pelih tekén Putu.”

“Tiang benehné ngidih pelih tekén Pak Dé.”

“Nah eda lantanganga buin,” Bu Man nyelag. “Engsapang ento makejang. Jani Bu Man lakar ngajak Putu mulih. Matari malu tekén Pak Anés lan kulawargané ané suba melah nyak ngajak Putu dini.”

Putu marasa kaselek tusing ngelah daya. Layahné caket. Tusing nyidaang ngaraos apa-apa buin.

“Pak nawang, Putu sinah marasa baat ngedinin Pak ajak kulawargané dini,” Pak Anés ngaraos. “Nadaksara mapasahan mula karasa baat. Nanging benehné Putu angayubagia mapan suba tusing nu kategul pikobet.”

“Baat sajan rasané Putu magedi uli dini, buka orahang Pak.”

“Eda kadéné Pak sing marasa baat masi lakar kalahin Putu. Putu suba cara pianak Pak padidi,” Pak Anés buin ngaraos. “Iraga tusing dadi bas blengih, mapan nu liu kewajiban ané ngantiang. Patut kénten, Pak?” ia makenyem tekén bapané Putu.

“Patut pisan,” bapané nyautin. “Tiang nénten midep matur malih lianan tekén matur suksma tur nunas ampura yéning wéntén solah pianak titiang sané néntén munggah ring kayun Pak Anés lan kulawarga deriki.”

“Tén wénten, ten wénten,” Pak Anés masaut énggal.

Putu macelep ka kamar André satondén mataki-taki. Dapetanga André sedeng negak di kursiné ngarepin méja.

“Bli Putu lakar magedi?” ia nakonin Putu tan pamatolihan. Putu marasa kenehné buka kaiis. Blengihné pesu. Béh, nguda dadi baat kéné rasané mapasahan? Kéto ia mekeneh-keneh.

“Ampura, Bli Putu lakar ngalahin André,” Putu ngomong cara ada anak nyekuk kolongané.

“André ngerti,” André lantas bangun tur ngelut Putu. “Yén Bli Putu ka Jakarta eda engsap singgah mai.”

“Pasti singgah. Yén André sagét ka Bali eda kanti sing singgah ka umah Bli Putu.”

André anggut-anggut sinambi makenyem. “Suba taén André ngorahang kén Bli Putu?”

“Ngorahang apa?”

“Ransel ané beliang Bli Putu luung sajan, André demen nganggon.”

“Kéwala kanggoang, tuah ento Bli Putu nyidaang ngmaang. Jani Bli Putu lakar makalah. Ampuraang yén Bli Putu ada ngelah pilih.”

Putu ngelut André buka ngelut adiné padidi. Suud ento ia lantas majalan ka kamarné. Disubané suud mataki-taki ia nyelepang pipis ke amplop putih buka ané biasa anggona ngirim surat. Marasa kuang kenehné yéning tusing ngenjuhang apa-apa tekén kulawargan Pak Anés. Ia marasa tusing lakar nyidaang ngwales kamelahan Pak Anés sakulawarga. Putu nawang Pak Anés sinah lakar nulak pabaangné cara dugas ia ngenjuhang amplop tekén Bu Anés. Jani ia mapineh-pineh kénkén baan carané?

Buin jahané kulawargan Putu lan kulawargan Pak Anés masalam-salaman di malun umahé. Dugas Putu nyalaman Pak Anés, kulawargané Putu suba pada menék ka mobilné Pak Dé. Makelo ia maan maraosan ajak Pak Anés satondén ngorahang, “Putu sing ja lakar nyidaang ngwales kamelahan Bapak. Putu mutang budi. Suksma banget. Putu mapangidih tekén Bapak…”

“Apa to, Putu?”

“Yéning Bapak makita nepukin Putu makalah melah-melah eda nulak ané abesik ené.”

Pak Anes mandrengin Putu, tusing resep tekén raos ané dingeha tekén kupingné.

“Di duur méjané di paon, Putu nitip….”

Pak Anés mara tangeh. “Eda Putu, Pak sing nyak…” Pak Anés ngénggalang mabalik sakéwala tambakina tekén Putu.

“Pak, baang Putu galah acepok dogén, apang nyak lega keneh Putu makalah uli dini,” Putu sanget mapangidih.

Disubané mendep akejep Pak Anés lantas masaut, “Nah, yéning ento lakar ngaé Putu lega, pabaang Putu lakar terima Pak. Suksma, dumadak antar pajalan Putu mulih ka tanah palekadan, lakar ngwangun buin sekaané.”

Di duur mobilé Putu ningehang Darsana ané mapitau yéning Evi lan Mas Herman suba tusing nu kos jumah. Kamarné jani séwana tekén pilot-pilot ané sedeng ngmiletin diklat.

“Sabilang peteng umahé ramé,” kéto ia ngaraos, “piloté pada dueg magitaran.”

“Béh, sing demen sajan?”

“Apa demen? Kanti kapeteng nu uyut.”

“Sing orahin anaké.”

“Suba. Jani suba sing nu uyut peteng-petengné.”

 

No comments